Od Celestii

Spacerowałam po komnacie. Usłyszałam nagle pukanie w jeden z witraży.  

-Celestio...-usłyszałam.

-Kto tam?! Czego chcesz?-zpytałam.

-Och, Celestio, Celestio... Minęło tyle czasu...-zaczął ktoś ciągnąć...

-Wyjdź z kryjówki!-rozkazałam.

-Ok, ok... Swojej przyjaciółki nie poznajesz?-wyłoniła się znajoma twarz.

-Gajo?! Czy to ty?-zdziwiłam się.

-Tak... To ja!-uśmiechnęła się moja dawna przyjaciółka.

-Wybacz mi! Nie myślałam że robię ci taką krzywdę!-rozpłakałam się.

-Już ci dawno wybaczyłam! Nie rycz!-śmiała się...

Gaja to moja przyjaciółka od 100 lat... 

 C. D. N

Piszcie takie opowiadania bo bo na tym polega ten blog :)